In het artikel dat ik op 23 januari heb geplaatst schreef ik dat wij het onze kinderen regelmatig onnodig moeilijk maken om te reageren op onze (onhandige) communicatie. We vertellen onze kinderen namelijk meestal wat ze NIET moeten doen in plaats van wat we WEL willen dat ze doen.
Hierdoor vragen we minimaal twee acties van de hersenen van het kind: het maken van het beeld van wat we NIET willen dat het kind doet EN bedenken wat ze dan WEL moeten doen. Ik heb aan het einde van het artikel beloofd dat ik nog twee onhandige manieren van communiceren zou geven en ook uitgebreider zou vertellen hoe we handiger kunnen communiceren.
ONHANDIGE COMMUNICATIE NUMMER 2 en 3
Wat we ook heel vaak doen is het stellen van een VRAAG als we willen dat ze iets doen. Bijvoorbeeld “Wil je nu meteen hierheen komen alsjeblieft?”, “Kun je alsjeblieft je jas aandoen en je rugzak pakken?”, “Kun je je schoenen aandoen?” en “Het is tijd om naar huis te gaan, okay?” Terwijl we gewoon willen dat ze komen, hun jas aandoen, hun rugzak pakken, hun schoenen aandoen en mee naar huis gaan.
Probleem met deze vragen is dat kinderen gewoon antwoord kunnen geven op de vraag en dan in de basis gewoon heel netjes en beleefd zijn. Want ook met het antwoord “Nee” geven ze gewoon antwoord op de gestelde vraag . In alle eerlijkheid zou je daar dus ook niet boos of geïrriteerd door mogen worden. Maar dat worden we wel, omdat het wat ons betreft eigenlijk helemaal geen vraag was, maar een ‘opdracht’.
Een derde ‘onhandige’ manier van communiceren is het meteen “nee” zeggen op een vraag of verzoek van onze kinderen. “Nee, we gaan nu niet naar de speeltuin.”, “Nee je mag geen snoepje.”, “Nee ik heb nu geen tijd om met je te spelen.” Op zich is er natuurlijk niets mis met deze reactie, maar als ouder en leerkracht heb ik gemerkt dat kinderen bijna nooit positief reageren op dit soort antwoorden.
KAN HET OOK ANDERS?
Waarschijnlijk zijn er veel ouders die herkennen dat al deze woorden min of meer automatisch uit onze mond komen en dat er meestal een negatieve, boze en ongewenste reactie van onze kinderen op volgt. Waarna wij zelf ook weer geïrriteerd of zelfs echt boos reageren en zo komen we in een vicieuze cirkel terecht.
Gelukkig is het mogelijk om deze cirkel te doorbreken. Dat gaat niet vanzelf, daar moeten we wel op oefenen, maar het kan echt! Hieronder zal ik voor alle drie de manieren een aantal voorbeelden geven die de cirkel zullen doorbreken.
ZEG duidelijk wat je WEL wilt dat je kind doet
- Loop rustig van de keuken naar de woonkamer
- Ga rustig op de bank zitten
- Probeer je mond dicht te houden als je eet
Vraag niet, maar ZEG duidelijk wat je wilt dat je kind doet.
- Ik wil dat je nu naar beneden komt
- Doe nu je jas aan en pak je rugzak
- Doe nu je schoenen aan
Geef je kind twee alternatieve keuzes
- De speeltuin is altijd leuk ja, zullen we daar vanmiddag of woensdagmiddag heen gaan?
- Ik vind het nu geen goed moment voor een snoepje, maar als ik zo meteen boodschappen ga doen, mag je er eentje.
- Je mag op dit papier tekenen of je kunt met krijtjes op de stoeptegels tekenen
- Als je graag wilt springen kun je op de trampoline springen of je kunt je springtouw pakken en op het gras gaan springen
Kinderen zijn niet expres ‘vervelend’ ze hebben gewoon een bepaalde behoefte en hebben (vaak onbewust) een bepaalde actie gekozen om in die behoefte te voorzien. Aan ons de taak om ze op een heldere en liefst positieve manier duidelijk te maken wat we van ze verwachten of wat in onze ogen een meer acceptabele manier is om aan hun behoefte te voldoen. Welke van bovenstaande manieren je ook kiest, de toon en sfeer in huis wordt hoe dan ook positiever en de momenten van strijd en ruzie zullen zeker afnemen.
Succes met oefenen