Persoonlijk heb ik het mijn hele leven al lastig gevonden: Hoe begroet ik anderen?!?
Vroeger toen ik een kind was, moest je iedereen een hand geven en vrienden en familie als meisje altijd 3 zoenen op de wang. Toen ik ouder werd en uit huis ging om te studeren, voelde ik me een heel klein beetje vrijer om het zelf te bepalen, maar bleef ik het moeilijk vinden. Meestal wachtte ik af wat de ander deed. Ik koos dus meestal nog steeds niet zelf hoe ik anderen begroette.
In de jaren na mijn studie begon dat geleidelijk te veranderen. Ik werd vrijer in het ‘zelf kiezen’ en ik voelde me (zelfver)zekerder, waardoor het steeds minder vaak ongemakkelijk ging tijdens begroetingen.
Als moeder
Als moeder (van 2 dochters) heb ik me vanaf het begin aangeleerd om bij een begroeting hardop te zeggen: “geven we een hand of …?” Ook bij het weggaan deed ik dat toen de kinderen klein waren. Gewoon om mijn dochters (en de meteen ook de anderen mensen) duidelijk te maken dat we gewoon kunnen kiezen hoe we elkaar willen begroeten.
Sinds Corona merk ik dat steeds meer mensen het ‘openlijk’ over de gewenste wijze van begroeten hebben en dat bevalt mij prima. Soms is dat natuurlijk ook wel een beetje ongemakkelijk, maar het zorgt er wel voor dat iedereen merkt dat je zelf mag kiezen hoe je iemand begroet. Voor mij persoonlijk een hele fijne ontwikkeling😊
En jullie?
Ik ben overigens heel benieuwd hoe dit voor jullie is. Nu, maar ook toen jullie jonger waren. Vind jij het fijn dat het bespreekbaar is geworden? Geef jij altijd alleen maar een hand? Vind je het heerlijk dat er nu zoveel mensen zijn die je een knuffel geven als begroeting? Maakt het jou helemaal niets uit? Of misschien vind je het wel heel jammer dat je niet meer standaard 3 zoenen op de wang krijgt?
Laat je het hieronder weten?💛💙