Hulp bij het kiezen van een goede coach

Vorige week heb ik geschreven over het feit dat er geen kieswijzer is om je te helpen bij het kiezen van een goede coach. Ik gaf hierin aan dat ik eigenlijk niet weet of het wel handig zou zijn om zo’n kieswijzer te hebben.

Want wat voor vragen of stellingen zouden dan in die kieswijzer moeten staan? Welke thema’s, uitdagingen, problemen, vragen zou je aan bod moeten laten komen? Is het mogelijk om als coach in een kort en bondig antwoord op een stelling of vraag te laten zien wie je bent en wat je voor een kind en/of ouder kunt betekenen? Het viel me vorige week tijdens het invullen van een kieswijzer op dat veel politieke partijen in hun toelichting bij hun antwoord regelmatig veel genuanceerder waren dan het antwoord “eens” of “oneens”. Dat is natuurlijk ook heel logisch, maar het maakte wel dat ik af en toe verbaasd was dat dit het uitgebreidere antwoord was bij het antwoord “eens” of “oneens”.

 

Mijn antwoord

Mijn antwoord op de vraag “zou er een kieswijzer moeten komen om ouders te helpen bij hun keuze voor een goede coach? ” is daarom een duidelijk nee. Daar komt nog bij dat ik me afvraag hoe ouders uit de antwoorden van de verschillende coaches kunnen bepalen welke coach de beste is voor hun gezin. Want in mijn ogen is de persoonlijke klik nog belangrijker dan de exacte kennis en kunde van de coach. Als er twee coaches zijn met nagenoeg dezelfde kennis en kunde, dan geef ik je op een briefje dat het eindresultaat bij de coach waar een fijne en persoonlijke klik is, veel beter is. Want als je ernaar uitkijkt om weer bij de coach te komen, als het goed en vertrouwd voelt om met de coach te praten, een spelletje mee te spelen, als je graag naar de coach luistert, dan ga je veel sneller en grondiger aan de slag met wat je van die coach leert.

Zo’n kieswijzer om een coach te kunnen kiezen, vind ik dus geen goed idee, maar ik snap wel dat het lastig kan zijn om uit de vele coaches die er zijn de juiste te kiezen. Daarom zou ik graag willen weten wat voor vragen ouders zouden willen stellen aan (kinder)coaches op het moment dat ze voelen een coach te kunnen gebruiken. Wat willen zij over deze coach weten? Willen zij meer weten over de werkwijze van de coach? Willen ze weten wat de visie is van de coach? Of willen ze juist de persoon achter de coach zien? Wat hebben ze nodig aan informatie om te kunnen beslissen met welke coach ze aan de slag willen gaan, welke coach de juiste is voor hen?

 

Een oproep

Vandaar mijn oproep aan alle ouders die dit lezen: willen jullie mij alsjeblieft laten weten welke informatie jullie zou helpen bij het kiezen van een coach voor jezelf of voor je kind(eren)?

Alvast heel hartelijk bedankt voor je reactie (mag uiteraard ook via een privé berichtje) Jullie antwoorden ga ik gebruiken om de informatie die ik op mijn website en in mijn ‘socials’ deel zo te maken dat het voor ouders die hulp zoeken, makkelijker is om te besluiten of ik de juiste coach voor hen ben. Zodat ik nog meer ouders en kinderen kan helpen zich minder boos, geïrriteerd, alleen, onbegrepen, verdrietig, machteloos, te voelen. Zodat er nog meer ouders en kinderen zijn die situaties die nu moeilijk, lastig en vervelend voor ze zijn, in de toekomst niet meer op die manier ervaren.

#hulpvragen #coachingtips #gedrag #emoties #gedragsverandering

Een hand, een knuffel, 3 zoenen of niks?

Persoonlijk heb ik het mijn hele leven al lastig gevonden: Hoe begroet ik anderen?!?

Vroeger toen ik een kind was, moest je iedereen een hand geven en vrienden en familie als meisje altijd 3 zoenen op de wang. Toen ik ouder werd en uit huis ging om te studeren, voelde ik me een heel klein beetje vrijer om het zelf te bepalen, maar bleef ik het moeilijk vinden. Meestal wachtte ik af wat de ander deed. Ik koos dus meestal nog steeds niet zelf hoe ik anderen begroette.

In de jaren na mijn studie begon dat geleidelijk te veranderen. Ik werd vrijer in het ‘zelf kiezen’ en ik voelde me (zelfver)zekerder, waardoor het steeds minder vaak ongemakkelijk ging tijdens begroetingen.

 

Als moeder

Als moeder (van 2 dochters) heb ik me vanaf het begin aangeleerd om bij een begroeting hardop te zeggen: “geven we een hand of …?” Ook bij het weggaan deed ik dat toen de kinderen klein waren. Gewoon om mijn dochters (en de meteen ook de anderen mensen) duidelijk te maken dat we gewoon kunnen kiezen hoe we elkaar willen begroeten.

Sinds Corona merk ik dat steeds meer mensen het ‘openlijk’ over de gewenste wijze van begroeten hebben en dat bevalt mij prima. Soms is dat natuurlijk ook wel een beetje ongemakkelijk, maar het zorgt er wel voor dat iedereen merkt dat je zelf mag kiezen hoe je iemand begroet. Voor mij persoonlijk een hele fijne ontwikkeling😊

 

En jullie?

Ik ben overigens heel benieuwd hoe dit voor jullie is. Nu, maar ook toen jullie jonger waren. Vind jij het fijn dat het bespreekbaar is geworden? Geef jij altijd alleen maar een hand? Vind je het heerlijk dat er nu zoveel mensen zijn die je een knuffel geven als begroeting? Maakt het jou helemaal niets uit? Of misschien vind je het wel heel jammer dat je niet meer standaard 3 zoenen op de wang krijgt?

Laat je het hieronder weten?💛💙

Er zijn geen kieswijzers voor een goede coach

Vandaag, 15 maart 2023, zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten en Waterschappen. Dus wij mogen als burgers gaan stemmen. Wij mogen als burgers kiezen voor een bepaalde partij die vervolgens dingen voor ons, onze omgeving, ons land gaat doen.

Ik vind kiezen altijd lastig, zeker wanneer iemand anders vervolgens de acties zal moeten ondernemen. Om een goede keuze te kunnen maken, moet je zelf een mening hebben over de onderwerpen, moet je zelf minimaal een beetje kennis hebben over de onderwerpen. Daarnaast moet je er ook nog op vertrouwen dat de mensen waar jij je stem op uitbrengt, ook echt die dingen zullen doen waar jij achter staat. Natuurlijk zullen er compromissen gesloten moeten worden, want hier in Nederland is het niet 1 partij die het voor het zeggen krijgt, er zal altijd een coalitie gevormd moeten worden, er zal altijd met partijen samengewerkt moeten worden.

Het kiezen van een coach of therapeut kan ook een lastige keuze zijn. Want die keuze komt naar voren op het moment dat er dingen in je leven niet gaan zoals jij wilt en je zelf niet goed weet hoe je dat kunt veranderen/verbeteren. Met andere woorden, je hoofd zit al vol met van alles, meestal heb je zelf al van alles geprobeerd en bedacht en als je dan hebt besloten dat je hier hulp bij wilt hebben, dan komt het proces van het kiezen van de juiste persoon om te helpen. Hoe doe je dat, waar begin je, waar vind je die coach of therapeut die bij jou en jouw hulpvraag past?

 

Is er geen kieswijzer

Er zijn geen kieswijzers voor het kiezen van een coach. Er zijn wel een paar sites waar je meerdere coaches kunt vinden, maar daar zitten niet alle coaches uit jouw omgeving bij. Persoonlijk weet ik ook niet of het handig zou zijn om een kieswijzer voor coaches te hebben. Want hoe zorg je ervoor dat alle soorten hulpvragen die mensen kunnen hebben aan bod komen? Hoe zorg je ervoor dat de antwoorden die coaches geven, kort en bondig zijn, maar wel alles laten zien waar die coach voor staat en hoe hij/zij werkt? Zo merkte ik bij de antwoorden die de verschillende partijen gaven bij de stellingen in de kieswijzer dat hun “oneens” niet 100 % klopte. Ze stonden dan wel in het rijtje “oneens”, maar uit hun geschreven antwoord bleek dat ze eigenlijk meer in het midden zaten, of dat ze het veel genuanceerder zagen dan puur ‘oneens’. Dat is natuurlijk ook heel logisch, maar hoe je dat zou kunnen doen bij een kieswijzer voor coaches? Ik heb geen idee.

Mocht jij nou moeite hebben met de heftige emoties van je kind (of van jezelf), merken dat elk gesprek in huis uitloopt op confrontaties en ruzie of wil je graag anders reageren op het gedrag van je kind, kijk dan even op mijn website, facebook- of Instagrampagina (Okidokikindercoaching.nl)  of stuur me een berichtje. We kunnen altijd een gratis kennismakingsgesprek inplannen, zodat je kunt zien of ik de coach ben die bij jou past en jou kan helpen.

Voor nu: succes met het kiezen van de partij/persoon die jouw stem mag vertegenwoordigen in de Provinciale Staten en bij het Waterschap

Aanvallen en verdedigen, we doen het niet alleen in de sport

aanvallen en verdedigen in alledaagse interactie veranderen

De termen “aanvallen en verdedigen” gebruiken we veel en uitgebreid als we aan het sporten zijn of erover praten. Nu met het WK gebeurt dat ook heel veel. Maar ook in onze dagelijkse interactie zijn we (helaas) ook ontzettend vaak aan het aanvallen of aan het verdedigen! Iets wat ik persoonlijk erg jammer vind, want het leidt tot heel wat ruzies, terwijl het ook anders kan.

 

Misschien herken je de volgende situaties in je eigen gezin?

“Heb je nou nog steeds je kamer niet opgeruimd? Die kleren liggen nu al een week op de grond.” Waarna je zoon stampend en met een gezicht van zeven dagen onweer de kleren bij elkaar graait en in de wasmand gooit. “Zo goed?”

“Waarom moet ik je altijd vragen om je jas aan de kapstok te hangen? Zo moeilijk is dat toch niet als je thuis komt? De kapstok is naast de deur!!!!! Veel dichterbij dan de stoel bij de eettafel waar je hem altijd op gooit!”

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal situaties die ook in mijn gezin regelmatig voorkwamen, waarbij ik me regelmatig afvroeg waarom er zo’n ontploffing van emoties op volgde.

 

Communicatie

Gelukkig weet ik inmiddels dat dit te maken heeft met onze manier van communiceren en reageren op elkaar. Op de een of andere manier reageren wij vaak automatisch met een aanvallende of verdedigende houding in heel veel situaties. In beide voorbeelden waren de eerste woorden redelijk aanvallend, niet waar?

Waarschijnlijk zal de reactie in het tweede voorbeeld aanvallend of juist verdedigend zijn geweest. Want dat is een automatisme bij ons: worden we aangevallen dan is onze reactie terug aanvallen of juist onszelf verdedigen. Wat eigenlijk heel jammer is, want niemand voelt zich er prettig bij. Kijk maar hoe vaak we achteraf spijt hebben van onze reactie: “Had ik maar ….” of “Zo erg was het nou ook weer niet” of “Zo boos had ik toch eigenlijk niet hoeven reageren”.

 

Het kan ook anders

Om te voorkomen dat je achteraf spijt hebt, is het verstandig om je communicatie te veranderen. Niet makkelijk, maar wel te doen. Ik geef hieronder alvast een tip om de eerste stap te kunnen zetten in die verandering.

Denk in situaties zoals hiervoor beschreven, eerst even na over WAAROM je iets wilt gaan zeggen over die onopgeruimde kamer of de niet opgehangen jas, voordat je er daadwerkelijk iets over gaat zeggen. In deze gevallen is het antwoord op de WAAROM-vraag waarschijnlijk dat het je verschrikkelijk ergert dat het een bende is in huis, omdat jij behoefte hebt aan rust of aan een opgeruimd huis.

 

Mijn tip is heel eenvoudig

Door het gesprek te beginnen met het aangeven wat jij nodig hebt, met jouw behoefte, zal de emotie tijdens het gesprek meteen al anders zijn. Dus als jij het graag netjes hebt in huis, begin dan met “ik vind het fijn als het netjes is in de woonkamer en een jas over een eetkamerstoel vind ik niet netjes. Zou je daarom je jas alsjeblieft aan de kapstok willen hangen?” Of als jij je onrustig voelt door die kleren op de grond, begin het gesprek dan met “Ik vind het altijd fijn als de was in de wasmanden zit, zodat ik weet of ik al moet gaan wassen. Dat geeft mij rust in mijn hoofd. Nu jouw kleren verspreid over de grond liggen, weet ik niet of daar veel was tussen zit en blijft het onrustig in mijn hoofd. Zou je alsjeblieft de kleren die gewassen moeten worden in de wasmand kunnen doen?”

 

Geen instant oplossing

Uiteraard zal je niet meteen al je gesprekken zo kunnen starten en ook zal je omgeving niet meteen anders reageren op jouw verzoeken. Maar als je niet begint, zal het zeker niet veranderen. Om met Martin Luther King te spreken: Je hoeft niet de hele trap te zien om de eerste stap te zetten”. Dus wil jij minder aanvallend en/of verdedigend communiceren met anderen? Begin dan met deze tip. Onderzoek WAAROM je iets wilt gaan zeggen tegen een ander, wat jij nodig hebt om je beter te voelen en begin het gesprek daarmee.

Laat je me weten hoe het is gegaan?

Groeten

Hiske