Leer (probeer) de behoefte te vinden achter de dingen die iemand (ook jijzelf!) zegt en/of doet. Op die manier kun je namelijk veel makkelijker andere ‘acties’ bedenken om aan die behoefte te voldoen. En wordt iedereen gelukkiger.
Hoe mooi zou het zijn als we allemaal open en eerlijk zouden vertellen wat er in ons leeft. Geen kritiek geven op elkaar. Niemand beschuldigen. Niemand het gevoel geven dat er iets niet in orde is met hem of haar. Hoe mooi zou het zijn als we gewoon vertellen wat ons zou helpen om het leven mooier te maken, waar we behoefte aan hebben. Verwoord deze behoefte vervolgens niet als een eis, maar gewoon als een verzoek.
Onthoud vooral het woord BEHOEFTE, want dat is iets waar wij mensen in mijn ogen te weinig aandacht aan besteden. Terwijl eigenlijk al ons handelen voortkomt uit een bepaalde behoefte. De behoefte aan lucht, water, voedsel. Maar we hebben zeker ook behoefte aan begrip, steun, vriendschap, mededogen, ertoe doen, vreugde/humor, etc. We hebben deze behoeften niet in dezelfde mate, maar we hebben ze wel allemaal.
Waarin we verschillen, is de manier waarop iemand zijn of haar behoeften probeert te vervullen. De ene persoon zal iets heel anders doen of vragen om begrip of harmonie te krijgen dan een ander. De behoefte is dan hetzelfde maar ‘de weg ernaartoe’ is een andere. Daar is in principe niets mis mee, zolang zijzelf en hun omgeving geen nadelige gevolgen ervaren. Het komt regelmatig voor dat de (directe) omgeving niet helemaal blij is met de manier waarop iemand zijn of haar behoefte vervult. Op zo’n moment is het heel goed om het gesprek aan te gaan om de specifieke behoefte te achterhalen en je niet te richten op het gedrag of de woorden die zichtbaar zijn.
Een voorbeeld
Een man en een vrouw komen laat thuis van hun werk, allebei moe. De vrouw zegt dat ze graag een makkelijke maaltijd wil halen bij de supermarkt en lekker samen op de bank wil zitten eten en samen een film wil kijken. De man zegt dat hij uit eten wil met zijn vrouw. Geen van beide heeft zin in het voorstel van de ander en de een probeert de ander over te halen om voor zijn/haar idee te gaan. Daar komen ze niet uit. Na een poosje spreken ze ieder hun behoefte uit, dus niet het plan/de actie voor het eten, maar waar ze behoefte aan hebben na een lange werkdag. En wat blijkt? Ze hebben allebei behoefte aan ‘niet hoeven koken’ en gewoon fijn samenzijn. Wat hebben ze uiteindelijk gedaan? Ze hebben makkelijk eten in de supermarkt gekocht en zijn in een park gaan picknicken. Eindresultaat: Een hele andere invulling dan ze zelf voor ogen hadden, maar wel twee hele gelukkige mensen van wie de behoeften zijn vervuld.
Ik wens iedereen succes met het vinden van de onderliggende behoefte!