Leuk hè, de vragen die PICKWICK ons stelt? Ik lees de vragen altijd, maar doe er niet altijd iets mee. Gisteren las ik de vraag ook en OEF… die vraag kwam binnen zeg!!! Don’t get me wrong: ik vind het fantastisch dat Pickwick ons op deze manier aan het denken zet (hartje). Dit keer was het echter een vraag die mij enorm triggerde.
Mijn eerste antwoord
In eerste instantie was mijn antwoord “ik volg beide.” Daarna corrigeerde ik mezelf en zei ik “ik wil graag mijn hart volgen, maar meestal wint mijn hoofd”. En terwijl ik naar mijn praktijkruimte liep, schoot door mijn hoofd dat dit helaas echt klopt voor mijn praktijk.
Mijn hart volgen
Ik ben voor het overgrote deel iemand die vanuit het hoofd leeft. Maar in 2017 kwam het sterke gevoel dat ik mijn hart moest gaan volgen, waarna ik mijn praktijk OKIDOKI Kindercoaching ben ik gestart. De voornaamste reden was, dat ik zag hoe gedrag bijna altijd werd afgestraft of beloond en dat er niet veel gezocht werd naar de reden van het gedrag. Het straffen en belonen was gebaseerd op hoe volwassenen vonden dat kinderen zich moesten gedragen, hoe het hoorde, wat fijn was voor de volwassenen.
Natuurlijk werd er ook wel meer in detail naar het gedrag gekeken, maar 9 van de 10 keer was de insteek dat het ‘onjuiste’, lastige, vervelende gedrag zo snel mogelijk moest verbeteren. De reden van het gedrag, oftewel de behoefte achter het gedrag, werd te weinig onderzocht, in mijn ogen. Dit was niet de enige reden om de praktijk te starten, maar daarover een volgende keer meer 😊
Mijn hoofd volgen
Ik heb in 2017 mijn hart dus gevolgd en ben gestart met mijn praktijk. Maar mijn hoofd liet ook regelmatig van zich horen, onder andere door allerlei obstakels op te werpen. Obstakels in de vorm van gedachten zoals “Er zijn al zoveel coaches, het lukt je nooit om hier je brood mee te verdienen!”, “Jij bent helemaal geen ondernemer, ga toch gewoon terug in loondienst!”. Maar ook minder opvallende obstakels, zoals automatisch eerst zorgen dat mijn gezin, mijn ouders, het huishouden goed verzorgd werd en daarna pas aan het werk gaan. Dit waren geen bewuste gedachten, maar mijn acties werden er wel door beïnvloed. Regelmatig heb ik de afgelopen jaren nagedacht over wat ik zou moeten doen: mijn hart blijven volgen of mijn hoofd (nog meer) volgen.
Wie gaat winnen: mijn hart of mijn hoofd?
Mijn hart heeft gewonnen. Want elke keer als ik mezelf die vraag stelde, kwam ik tot dezelfde conclusie: ik wil dat ouders en kinderen die moeite hebben met het omgaan met elkaar en/of met andere mensen hulp krijgen. Dat zij de benodigde tools, kennis en inzichten krijgen om de problemen die zij ervaren in contact met elkaar, met anderen, op school of in het gezin ZELF aan te kunnen pakken. Ik heb me hier al jaren in verdiept en weet dat ik ze hiermee als geen ander kan helpen. Ik kan ze leren hoe ze zelf kunnen zorgen dat ze zich minder boos, geïrriteerd, alleen, onbegrepen, verdrietig, machteloos, etc. voelen. Zodat die lastige situaties niet meer lastig en vervelend voor hen zullen zijn.
Mijn hoofd zal ik uiteraard blijven gebruiken, maar juist om te zorgen dat zoveel mogelijk mensen weten wat ik doe en voor wie. Jullie gaan daarom vanaf nu veel meer van mij, mijn visie, mijn kennis, mijn passie en mijn werk hier langs zien komen. Wil je hier niets van missen, geef me dan je email adres, dan stuur ik je de teksten rechtstreeks toe en hoef je niet te wachten tot het op je tijdlijn komt. Mijn email adres is info@okidokikindercoaching.nl