Ben jij net als ik een ouder die zo ontzettend graag je kind wilt helpen dat je meteen met 2 of 3 oplossingen aan komt dragen? Wanneer mijn dochter moeite had met een leerkracht of met een situatie met een vriendin, dan had ik in een paar seconden wel een aantal mogelijke oplossingen paraat. En die vertelde ik haar ook. In het begin echt met woorden als “zeg dit, doe dat, bespreek dat.” Later iets genuanceerder, “misschien kun je dit doen/zeggen/bespreken”, omdat ik merkte dat ze het niet fijn vond op de manier waarop ik ‘opdrachten gaf’.
Door (zelf)studie ben ik inmiddels tot het inzicht gekomen dat je beter kunt achterhalen welke behoefte je kind heeft en van daaruit op zoek te gaan naar mogelijke oplossingen. Het is niet altijd makkelijk om de behoefte te raden/vinden, maar ik heb wel gemerkt dat je op die manier tot veel passender oplossingen komt. Oplossingen waar je niet zo snel op zou zijn gekomen als je alleen maar naar het ‘probleem’ had gekeken.
Een voorbeeld om dit duidelijk te maken.
Stel je kind wil naar de speeltuin bij jullie om de hoek, maar jij hebt geen zin om zolang op een hard bankje in de wind te zitten. Dus je stelt voor om samen de hond uit te laten in plaats van naar de speeltuin te gaan. Voor jouw gevoel een prima oplossing: Jullie zijn dan wel allebei buiten, je kind kan lekker rennen en met de hond spelen in het bos en jij hoeft er niet nog een keer uit om de hond later uit te laten. De reactie van je kind is echter: “NEE, ik wil naar de speeltuin!!!!” Hoe kan dit nou? Vorige week werd hij toch helemaal blij van mijn voorstel? Waarom nu dan niet?
Herkenbaar?
Is dit je wel eens (of vaak) overkomen? En snap jij er helemaal niets meer van? Vraag je je nu af wat dit nou met behoeftes te maken heeft? Ik zal het je uitleggen: Wanneer je (samen met je kind) had gezocht naar de behoefte achter de wens naar de speeltuin te gaan, dan had dat bijvoorbeeld kunnen zijn: duikelen, schommelen, glijden. Allemaal dingen die in het bos niet kunnen. Dus een passender oplossing zou zijn geweest: naar de binnenspeeltuin gaan, daar kan je kind lekker duikelen, schommelen en van de glijbaan af en jouw behoefte aan warmte en een comfortabele stoel wordt ook vervuld, omdat je lekker binnen op een zachte bank lekker kan zitten.
Hoe doe ik dat?
Stel vragen om erachter te komen waar je kind behoefte aan heeft, wat hij of zij nodig heeft. Dus in de situatie van de speeltuin kun je bijvoorbeeld vragen: Wil je graag buiten zijn? Wil je graag hard rennen? Wil je lekker schommelen en glijden? Wil je met je vriendjes uit de buurt spelen? Door dit soort vragen te stellen, krijg je een helder beeld van wat je kind graag wil en kun je dus met passende oplossingen komen. Vergeet daarbij niet je eigen behoefte! In dit geval heb je behoefte aan warmte en comfort, dus benoem dit ook richting je kind en neem het ook mee in de mogelijke oplossing.
Mijn tip
Leer kijken/zoeken naar de behoefte die achter een vraag of achter bepaald gedrag zit. Het zal je naast passender oplossingen ook een veel fijner contact met je kind opleveren. Want wie wordt er niet blij van wanneer er echt gekeken wordt naar wat jij als persoon nodig hebt, wat jouw behoefte is? En nogmaals: vergeet daarbij niet dat jouw eigen behoefte ook vervuld mag worden, niet alleen die van je kind